Waarom gaan die 2 toch uit elkaar ?
Ze komen samen binnen en kijken ons met een vriendelijke en open blik aan. Na de kennismaking komt onze vraag wat maakt dat jullie willen scheiden?
Zoals wel vaker volgt er dan een toelichting dat ze uit elkaar zijn gegroeid en dat de relatie was getransformeerd naar een broer/zus verhouding. Ieder had zijn of haar eigen bezigheden naast het werkzame leven en samen verzorgden zij de kinderen en het huishouden.
Ze konden het goed met elkaar vinden maar kozen nu beiden voor een eigen leven dus daarom de scheiding. Hierbij willen zij graag alles netjes en volledig geregeld hebben waarbij alles door de helft zal gaan want zij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd.
Tijdens het eerste gesprek geven wij aan dat wet voorschrijft hoe je financiële en de zorgregelingen met alle bijkomende verplichten kunt regelen. Dit alles moet vast worden gelegd in een juridisch stuk (vaak genoemd een convenant of in een vaststellingsovereenkomst) waarna de rechtbank het geheel zal bekrachtigen.
In de weken daarna blijkt steeds op alle onderwerpen dat zij het samen doen en beiden zichzelf flexibel, betrokken en constructief opstellen. Kortom, het proces gaat op rolletjes en er is zelfs regelmatig ruimte voor een glimlach en een grap. Als mens vragen wij onszelf meermaals af, waarom gaan die 2 toch scheiden want ze hebben het zo goed en leuk met elkaar.
Echter de ware reden voor de scheiding is nog steeds niet op tafel gekomen en de wet schrijft hierin niks voor. Dat is iets wat wij zien als een echte tekortkoming daarin. Hierin zit juist de kans om het aantal vechtscheidingen maar ook de mogelijke ellende na een scheiding voor kunnen voorkomen maar op zijn minst te verminderen.
Ook bij dit koppel blijkt dat wederom want in een van de volgende gesprekken brengt een van beiden de eis op tafel dat beiden maximaal 4 dagen per week gaan werken. Dit om de zorg van de kinderen te kunnen realiseren.
Daarop ontstond een hele discussie waarbij de sfeer ineens 180 graden wijzigende in een voor ons totaal nieuwe variant. Beiden stonden lijnrecht tegenover elkaar en waren enkel nog bezig elkaar te overtuigen van het eigen gelijk en voor luisteren naar elkaar was geen enkele ruimte meer.
Tijdens het volgende gesprek hebben wij hieraan met beiden gewerkt. Het bleek dat een verschil van (familie)cultuur en interesses maakte dat al jaren zij elkaar negatief versterkten. De een maakte, zonder het te beseffen, dankbaar gebruik van de andere als het ging om oppassen op de kinderen waarbij de ander constant onbewust de bevestiging opzocht om geen nee te kunnen zeggen.
Kortom als ze deze patronen in hun beider gedrag niet zouden aanpakken is de kans zeer groot dat de ellende met elkaar van tijdens het huwelijk zich gewoon gaat herhalen of zelfs verergeren na de scheiding.
Onze overtuiging is dat het van belang is dat naast de wettelijke verplichte zaken van een scheiding ook, liefst samen maar ook individueel na de scheiding, aandacht te geven aan de oorzaak en de gedragspatronen aan te pakken.
Want laten we eerlijk zijn, een scheiding van de ouders kunnen kinderen uiteindelijk wel een plek geven maar dat de ouders na de scheiding nog steeds ruzie maken en elkaar niet dulden is voor kinderen niet te plaatsen. Zij zijn dan letterlijk het kind van de rekening!
Als partners neem je afscheid van elkaar maar als ouders blijf je bij elkaar en hoe ga je dat nou doen zonder de ruzies uit de huwelijksperiode. Dat kan zeker maar zorg dan voor een mediator die je daarbij kan en wil helpen.
